W typowym domu jednorodzinnym mogą pojawić się dwa rodzaje kominów. Po pierwsze, kominy wentylacyjne, czyli kominy służące do wyprowadzenia poza dom przewodów wentylacyjnych. Po drugie, kominy spalinowe (dymowe), służące do usuwania spalin (dymu).

W dzisiejszym wpisie kilka słów na temat tych pierwszych…

Bez kominów wentylacyjnych niemożliwe jest sprawne funkcjonowanie w domu instalacji wentylacji grawitacyjnej. Służą one do usuwania zużytego (wilgotnego) powietrza z wnętrza domu. Ich głównym zadaniem jest jednak wytworzenie niezbędnej różnicy ciśnień, która spowoduje wyciąganie przez przewody wentylacyjne powietrza z domu. Nie wystarczy wyprowadzić przewodu wentylacyjnego otworem w ścianie, aby mogła działać wentylacja grawitacyjna.

Widoczne powyżej zdjęcie przedstawia ciąg poprawnie działającego komina wentylacyjnego i niepoprawny ciąg wsteczny (po prawej stronie).

Działanie wentylacji grawitacyjnej wynika z różnicy gęstości powietrza ciepłego z wnętrza budynku i powietrza chłodnego z zewnątrz. Dzięki odpowiedniej wysokości komina ta różnica gęstości powoduje powstanie odpowiedniej różnicy ciśnień, która, przy zapewnieniu dopływu świeżego powietrza z zewnątrz (np. przez szpary w oknach lub specjalne nawiewniki), powoduje przepływ powietrza.

Z kominów wentylacyjnych można zrezygnować w przypadku budowy instalacji wentylacji mechanicznej. Rezygnacja z budowy komina to oszczędności, które można wykorzystać właśnie na sfinansowanie przynajmniej części zakupu wentylacji mechanicznej.

Należy zaznaczyć, że dzisiejsze standardy dopuszczają budowę domów z wentylacją grawitacyjną i kominami wentylacyjnymi. Takie rozwiązanie jest w Polsce jeszcze najpopularniejsze. Z drugiej strony stosowanie kominów wentylacyjnych i wentylacji grawitacyjnej powoduje dość duże straty ciepła i kłopoty z regulacją wydajności wentylacji (a przez to np. przesuszanie pomieszczeń). Przyczyniać się to może do dyskomfortu, utrudnia również osiągnięcia standardu budownictwa energooszczędnego i pasywnego.