W dzisiejszym wpisie kilka słów na temat bliskiego krewnego styropianu, jakim jest polistyren ekstrudowany — czyli tzw. styrodur.

Styrodur to tak naprawdę niemal to samo, co styropian. To też spieniony polistyren. Produkuje się go w bardzo podobny sposób. Wygląda też podobnie. Ale mimo wszystko, jest od styropianu lepszy. I, niestety, zauważalnie droższy.

Styrodur produkuje się z granulek polistyrenu, które miesza się w maszynie do jego produkcji razem z przeróżnymi dodatkami, np. poprawiającymi jego odporność ogniową (aby był samogasnący) i zmieniającymi barwę. Granulki poddaje się działaniu wysokiej temperatury i wysokiego ciśnienia, a gdy polistyren jest podgrzany, do mieszaniny wtłacza się gaz, który miesza się z roztopionym polistyrenem. Otrzymana mieszanina przez szczeliny wydostaje się z maszyny, gdzie trafia na ciśnienie atmosferyczne, co powoduje natychmiastowe powstanie piany.

Struktura polistyrenu to jednorodna piana, ze ściśle przylegającymi do siebie bąbelkami o nieregularnych kształtach i rozmiarach. Wygląda więc inaczej, niż styropian, który składa się z okrągłych granulek, przylegających do siebie dość luźno. W związku z tym, styropian ma większą odporność mechaniczną. Ale także lepiej powstrzymuje przepływ ciepła, dzięki temu, że granulki są mniejsze. No i jest mniej nasiąkliwy…

Styrodur jest droższy od styropianu, więc nie stosuje się go zbyt często. Póki co, popularny jest przy:

• ocieplaniu stropodachu odwróconego — wtedy styrodur kładzie się na izolację przeciwwilgociową, na nim zaś układa się nawierzchnię, po której można chodzić,
• ocieplaniu płyt fundamentowych — wtedy to właśnie styrodur oddziela grunt rodzimy od betonu płyty fundamentowej.

Wartość współczynnika przewodzenia ciepła dla styropianu wynosi ok. 0,035 W/mK. Dla styroduru — ok. 0,028 W/mK.